Vanochtend fietste ik mijn min of meer wekelijkse wielerritje met een vriend, laten we hem Nico noemen. Bijna thuis gekomen – Nico had z’n Strava/Komoot al uitgezet voor de cooling down – zagen we een fietser met pech langs de kant staan. Nico keek goed, zag een gebroken ketting en schoot te hulp. Hij had zowaar een kettingpons en quick link bij zich – doet ‘ie goed. De quick link was geschikt voor 11 versnellingen en helaas niet voor de 10 van deze fietser (dikkere ketting). Omdat we vlakbij mijn huis waren, vroeg ik hem mee om de ketting daar te repareren. Met behulp van een ijzerdraad met haken aan weerszijden – ook uit de zadeltas van Nico, en dan nóg is hij sneller dan ik – kon de ketting bij elkaar worden gehouden. Al voor- en achteruit trappend (het ijzerdraad moet de tandwielen mis houden) fietste de jongen met me mee. Ik kwam van hem te weten dat hij automonteur is, nog niet zolang fietst en had getwijfeld over een racefiets vanwege het imago van wielrenners(!). Drie extra redenen om hem een positieve ervaring met fietsen en medefietsers te geven.
In m’n schuur had ik de juiste quick link en de ketting was zo gemaakt. Hij wilde dat ik een Tikkie zou sturen en dat heb ik natuurlijk geweigerd. Alleen had ik hem de naam van m’n website moeten geven, dan zou hij dit kunnen lezen. Mocht je dit toevallig toch ooit tegenkomen en jezelf herkennen: ik hoop dat je met veel plezier blijft fietsen! En onthoud (dit geldt voor iederéén die dit leest): fietsers helpen elkaar.
Geef een reactie