Afgelopen zomer waren we in Zwitserland, net als nu. Onder de indruk van de prachtige omgeving, enthousiast over onze wandelingen door de bergen en aangetrokken door het eenvoudige bestaan van veel bergbewoners, besloot ik om minder tijd achter een scherm door te brengen. Ik wilde meer fysiek, meer naar buiten, meer tijd, meer m’n eigen interesses.
Een half jaar later heb ik een sabbatical. M’n afscheid van Twitter heb ik gecompenseerd met een nieuwe start op Mastodon. En ik schrijf een dagelijkse blog. Achter een scherm. Het kan verkeren.
Soms denk ik: moet het niet radicaler? Waarom wil ik in m’n vrije tijd nog steeds produceren en kan ik blijkbaar niet zonder een digitaal bestaan? Waarom moet ik me ertoe zetten om naar buiten te gaan, ook al heb ik alle tijd?
Is het de aard van het beestje, ben ik een kind van m’n tijd, en maakt het eigenlijk uit? Is het inderdaad te wijten aan verinnerlijkt kapitalisme gecombineerd met opdringerige digitale technologie? Wil ik dit zelf of word ik ertoe gedwongen?
Wil ik meer of minder digitaal? I hold my horses.
Geef een antwoord