Achterlicht van batterij naar dynamo

Als je een naafdynamo hebt, moet je ‘m gebruiken. Oók voor het achterlicht. Die mening ben ik al een tijdje toegedaan, en men kan zich de ergernis voorstellen als ik vrijwel dagelijks m’n Jan Janssen uit de schuur haal en constateer dat deze de verfoeilijke combinatie van naafdynamo en batterij-achterlicht voert. Sommige fabrikanten zijn gewoon te lui om een draadje van-voor-naar-achter aan te leggen! @!*#$%#$^%&! Dat voor die luiheid best wat is te zeggen, daar moest ik proefondervindelijk achter komen.

Goed, wat is er nodig voor een achterlicht op dynamo? Een geschikt achterlicht natuurlijk, en dan een snoertje. Dat is het! Nou, dat is de moeite niet toch? Zo besteld, zo in huis.

Over het vervolg moest wat beter worden nagedacht, dus daar gingen een paar maanden overheen. Allereerst: waarop moet het draadje worden aangesloten voor de voeding? Het liefst op de koplamp. Op de dynamo zelf kan ook, maar dan staat het achterlicht altijd aan. Koplampen voor een naafdynamo hebben een aan/uit knop, en de meeste hebben daarbij de mogelijkheid een achterlicht aan te sluiten dat vervolgens meeschakelt. Mijn koplamp is een Supernova E3, na wat proberen kreeg ik ‘m open en kwam er een printplaatje tevoorschijn met ruimte voor een R- en een R+. Mwah, ik had eigenlijk een stekkeraansluiting verwacht, dat was wel makkelijk geweest eigenlijk. Maar nee, er moet een soldeerbout aan te pas komen. Eerst maar eens kijken of ik het snoer door het frame krijg dan.

Het snoer moet in de buurt van het balhoofd de onderbuis in worden geleid en er aan het eind van de liggende achtervork weer uitkomen. Niet zo goed thuis in deze terminologie? Haal mijn post over de anatomie van het fietsframe er dan even bij. Mijn frame had geen gaten voor het snoer, dus die heb ik erin geboord. Oh ja, in de tussentijd ook even ‘doorvoertules’ gekocht: stukjes rubber om de gaten grotendeels af te dichten, waar het snoer doorheen past zodat het is beschermd voor beschadigingen door de scherpe randen van het gat. Het duurde echt een poos voordat ik die dingen had gevonden omdat ik niet op het woord ‘doorvoertules’ was gekomen. Eigenlijk had ik de moed al opgegeven toen ik er alsnog toevallig tegenaan liep.

Na het boren van deze gaten, was het zaak om het snoer door het frame te leiden. Daarvoor moet eerst de trapas worden verwijderd. Het eerste stuk is vrij makkelijk, door de onderbuis naar de bracket, waar genoeg ruimte is om het snoer te pakken te krijgen en door te trekken. Dan gaat het snoer de liggende achtervork in, met aan het einde het tweede gaatje waar ‘ie weer uit moet komen. En dat is minder makkelijk. Met behulp van een remkabel als geleider en een verbogen stukje ijzerdraad als haakje is het me gelukt. Time flies when you’re having fun, dus daar heb ik maar niet op gelet.

Van pure vreugde over het weergaloze succes van mijn acties tot dusver, vergat ik het snoertje goed naar de bovenkant en het midden van de bracket te duwen bij het terugschroeven van de trapas. Zo kwam het snoertje klem te zitten tussen het schroefdraad en raakte het (gelukkig maar een heel klein beetje!) beschadigd. De tweede keer zat ‘ie heel netjes maar was ik vergeten het snoer aan de achterkant genoeg ruimte te geven om naar het eind van de bagagedrager te kunnen doortrekken, en nu was er geen beweging meer in te krijgen. Drie keer is scheepsrecht: trapas eruit, snoer goed doorgetrokken, snoer goed naar de bovenkant en het midden van de bracket geduwd, trapas erin, klaar.

Het snoertje even testen tussendoor: geslaagd! Dan nog het solderen op het printplaatje. Bij kabels, weet ik intussen, moet je goed kijken hoe je ze vlecht. Want als ze eenmaal voor en achter vast zitten, krijg je ze niet meer uit de lus van een andere kabel gevlochten, laat staan dat je er nog een dopje omheen kan rijgen. Dus aan de voorkant eerst de doorvoertule voor het frame op het snoer geregen, dan een krimpkous / beschermhoesje, dan de doorvoertule van de koplamp, dan het snoer door de ingang van de koplamp en dan door de gaatjes R- en R+. Het solderen was natuurlijk een koud kunstje, hoewel niet letterlijk, en ook niet figuurlijk nu ik erover nadenk, maar na enkele pogingen zaten de snoertjes vrij netjes op het printplaatje gesoldeerd.

Het duurde vervolgens nog even voor ik de doorvoertules van de koplamp terug had, omdat de afdichting voor het snoer dat naar de dynamo liep aan de binnenkant van de lamp was komen te zitten en…. Nou ja, lang verhaal kort: de koplamp zat enige tijd weer keurig op z’n plek, met daaraan een snoertje dat door het frame naar de achterkant van m’n fiets liep.

Het snoertje liep intussen langs de poot van m’n bagagedrager gewikkeld omhoog naar het nieuwe achterlicht, dat gelukkig met een stekkertje(!) kon worden aangesloten. En toen was er licht! Niet op een batterij, maar op een zelf aangedreven dynamo. Hoe duurzaam wil je ’t hebben!

Is er iemand die geen zin heeft in dit hele avontuur, en die ik blij kan maken met een tweehands achterlicht in combinatie met twee AA-batterijen? Het is een Spanninga Lineo. Helemaal niks mis mee eigenlijk…