Fietsvakantie Berlijn – Amersfoort

Woensdag

• We zijn een beetje vroeg klaar om te vertrekken en in plaats van nog even te relaxen, gebruiken we onze tijd om de treinreis van Delft naar Den Haag Centraal uit te sparen.
• Aan de grens in Bad Bentheim, moet de locomotief worden verwisseld, want we vertrouwen de Duitsers niet zo met onze spullen.

• In Hannover hebben we een uur om te eten omdat in de eerstvolgende ICE naar Berlijn geen fietsplaatsen meer beschikbaar waren. De ICE daarna heeft een uur vertraging, zodat er ook nog tijd is voor koffie. Oh joy!

• Twee uur later en we zijn ingestapt, alleen in het verkeerde treinstel. Om bij onze gereserveerde zitplaatsen te komen, leggen we tussen Hannover en Berlijn een kwartier lopend af: van voor tot achter door twee treinstellen heen en ook nog een stuk over het perron om van het ene naar het andere treinstel over te stappen. Even later lopen we dezelfde route terug naar onze fietsen. Ondanks de lopend afgelegde afstand komen we niet eerder aan in Berlijn.

Donderdag

• Zeven uur na onze aankomst op Berlin Hauptbahnhof zitten we aan het ontbijt. Een uur later fietsen we weg. Het is 7:33.
• Ben je een keer in Berlijn, fiets je er natuurlijk zo snel mogelijk doorheen.

• Na een foto van onze gravelbikes voor een stapel boomstammen is onze tocht eigenlijk al Instagram-geslaagd. We kunnen naar huis! Oh ja, dat waren we ook van plan.

• De eerste 200 kilometers gaan best makkelijk. Gelukkig zien we nu donkere wolken voor ons met eronder onophoudelijk lichtflitsen.
• Het gehucht Klein Bartensleben bestaat uit een kerk, wat huizen en een bushokje. We staan daar nog maar net als de bui losbarst. Na een half uur komt een man informeren waar we naartoe moeten. Volgens hem gaat dit de hele nacht zo door en kunnen we niet verder fietsen. Nadat we voor de 3e keer hebben gezegd dat we zonder slaapplek in de buurt geen andere optie zien dan nog even door te fietsen, loopt hij doodgemoedereerd onder z’n paraplu terug naar huis. In onze fantasie brengt hij thuis verslag uit aan z’n vrouw, die direct een scheiding aanvraagt vanwege zoveel harteloosheid.

• Aangekomen in Helmstedt hebben we weinig zin om in dit noodweer te kamperen. We lopen het eerste het beste hotel binnen. De receptie is gesloten en na een rommelig telefoontje en 15 minuten wachten zien we een man op de fiets door de regen onze kant op komen. Hij sliep eigenlijk al omdat hij om 3:00 weer op moet om in de bistro van de hoteleigenaar te beginnen, en vervolgens vanaf 6:00 weer in het hotel paraat te staan. Dankzij herhaaldelijk ingrijpen van zijn pacemaker helpt hij ons aan een overnachtingsplek. Hij is echt veel aardiger voor ons dan zijn werkgever voor hem.

Vrijdag

• Onze kleren hebben de hele nacht kunnen drogen, maar dat heeft weinig effect gehad en ook weinig zin, want het regent nog steeds.
• Het lijkt halverwege de middag droog te gaan worden. Dat duurt nog even.
• De uitgebuite werknemer is alweer paraat in het hotel. Hij heeft tot 1:00 telefoontjes gehad en dus nauwelijks geslapen. Gevraagd naar de dichtstbijzijnde kraan vult hij onze bidons met water uit glazen flessen die normaal bij het eten worden geserveerd. Hij zal z’n baas krijgen!
• We fietsen met regenjas, alles wordt nat en vies, m’n frametas blijkt niet waterdicht (of heb ik ‘m niet goed dichtgedaan?), en je kunt je spatborden natuurlijk eraf halen maar het is niet dat ze geen functie hebben.

• In Braunschweig is ook wat water gevallen.

• Het wordt inderdaad droog en de zon komt door de wolken heen. Dat was het weer.

• De camping heeft een douche voor onszelf, voor onze kleren én onze fietsen. Ook kunnen we er twee flesjes bier krijgen. Alles komt goed.

Zaterdag

• Met uitzondering van mijzelf zijn we ochtendmensen, dus de wekker gaat (alweer) om 6:00.
• Een fietsbroek droogt het best op je lijf.
• Een pad dat er wel slim uit zag, brengt ons nét niet terug naar de gravelstrook langs het kanaal waarover we horen te fietsen. Er zit een hek met prikkeldraad tussen. Afijn. Fietsen afladen, eroverheen tillen en de tassen er weer op. Maar goed dat we zijn doorgefietst: dit standaardonderdeel mag niet ontbreken!

• We fietsen talloze kilometers langs een kanaal. Om te voorkomen dat het saai wordt doen we een wedstrijd met het schip naast ons. De brug is de finish.

• Vanaf halverwege de dag denken we bijna in Nederland te zijn, vooral omdat we steeds Duitse windmolens zien en die staan er zeker langs de grens maar kennelijk ook verder landinwaarts.
• Om 15:51 is het dan zover.

• Tijd voor de jaarlijkse lekke band.
• Nico heeft veel last van z’n achterwerk en achillespees. Ik heb ook last van m’n achterwerk maar afgaand op Nico’s geluiden is hij er heel wat ernstiger aan toe.
• Eigenlijk zouden we in elk geval naar Amersfoort fietsen, maar na dag 1 leek Delft wel haalbaar. Daar beginnen we nu een beetje van terug te komen.
• Het is heet en we zoeken een camping op met zwembad.
• Het cafetaria is dicht en gewoontegetrouw bietsen we twee biertjes bij de buren. Ons geld wordt afgeslagen.
• We besluiten morgen in Amersfoort op de trein te stappen.

Zondag

• Hoewel ik nauwelijks heb geslapen vanwege het School- en Volksfeest in Goor en alle terugkerende feestgangers, zet Nico de brander voor koffie buiten gehoorsafstand om de weergekeerde rust niet te verstoren.
• We hebben ineens nog maar 95 kilometer voor de boeg, die we desondanks in een behoorlijk tempo afleggen.
• Het mooiste deel van de hele route gaat over de Hoge Veluwe en langs Radio Kootwijk.

• Met veel moeite komen onze fietsen mee in de diverse treinen tussen Amersfoort en Delft.
• Dat was onze fietsvakantie. Even een jaartje herstellen en dan gaan we zeker weer!