As in tas

Ter voorbereiding op mijn korte maar hevige fietsvakantie (vanaf morgen volgen de verslagen) en dankzij een tip uit m’n geweldige lezerspubliek (dank!) las ik As in tas van Jelle Brandt Corstius (bol.com). Jelle is niet iemand van wie ik fietsvakantie-technisch iets zou aannemen. Hij pretendeert ook niet zo iemand te zijn en schrijft bijvoorbeeld openhartig dat hij z’n tassen verkeerd ophangt waardoor ze niet goed blijven zitten. Dat is mij ook weleens overkomen, maar ik schrijf het niet op. Daarmee is hij misschien geen betere fietser, maar wel een betere verteller dan ik. Want dit soort details maakt zijn verhaal juist herkenbaar.

Fietsvakantie-herkenbaar vond ik ook de gevoelloosheid van het kruis, de grote hoeveelheid eten die je nodig hebt, de fiets die verandert in een vriend, de Alpen die minder intens zijn dan de Ardennen, het fantaseren over publiek, het samengaan van afzien en léven, de mijmeringen onderweg, de overzichtelijkheid van de dagen en de schoonheid van het fietsen.

Het mooie aan fietsen is dat je het landschap echt voelt. Je kunt voelen wat dat nou is, ‘de Ardennen’ of ‘Nederland’. Als je wandelt zie je het landschap niet veranderen, daar gaat het dan te geleidelijk voor. Met de auto gaat het juist weer te snel. Maar met twintig kilometer per uur ga je traag genoeg om details te zien en snel genoeg om de verandering ook daadwerkelijk waar te nemen. Nog iets moois: fietsen is per afgelegde kilometer het meest energie-efficiënte vervoermiddel, nog efficiënter dan wandelen. Om de een of andere reden geeft dat ook voldoening.

Dit verhaal is een combinatie van reisverslag, gedachten onderweg en herinneringen aan zijn overleden vader. Jelle beleeft eigenlijk niet zoveel, maar dankzij deze mix en zijn persoonlijke verteltrant blijft elke pagina boeien.

De uitgever dacht daar kennelijk anders over, want de achterflap spreekt over een reisverhaal vol absurditeiten, met als voorbeeld dat Jelle door zigeuners bijna van de as wordt beroofd. Niets is minder waar. Er gebeurt niets dat daarop lijkt en het reisverhaal is geenszins absurd. Er zijn wel wat belevenissen die eruit springen, maar het enige dat écht absurd kan worden genoemd, zijn de verhalen over Jelle’s overleden vader en hoe liefdevol hij desondanks over hem schrijft. Verder heeft het boek geen absurditeiten nodig, want Jelle is origineel en vaardig genoeg om zijn ‘gewone’ fietsreis interessant te maken.

En juist dát vind ik aansprekend.

Bekijk op bol.com

As in tas
Jelle Brandt Corstius

Combinatie van reisverslag, gedachten onderweg en herinneringen aan zijn overleden vader. Jelle beleeft eigenlijk niet zoveel, maar dankzij deze mix en zijn persoonlijke verteltrant blijft elke pagina boeien.

→ Meer boeken over fietsen